داستان جالب سرعت گیرها در دنیا | اولین سرعت گیر در این کشور ساخته شد | وقتی ساندویچی کف خیابان باعث ترک خوردن دیوار خانه ها شد!
تاریخ انتشار: ۲۸ آذر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۳۲۲۷۵۱
همشهری - محمد سرابی: اگرچه آسفالت صاف و بدون دست انداز، آرزوی هر راننده‌ای است، اما به‌دلیل شتاب‌گرفتن خودروها و افزایش احتمال تصادف، در کنار چراغ‌ها و تابلوهای ترافیکی، گاردریل‌ها و نرده‌ها و همینطور سامانه‌های نظارتی باید از سرعت‌گیر هم برای کاهش سرعت خودروهای شخصی استفاده کرد. در زبان انگلیسی یک اصطلاح عامیانه برای سرعت‌گیر وجود دارد که نظر رانندگان درباره آن را نشان می‌دهد.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
سابقه ثبت شده از ساخت سرعت‌گیر نزدیک ۱۰۰ سال است. نخستین سرعت‌گیر ثبت شده، سال ۱۹۰۶ در نیوجرسی آمریکا ساخته شده بود که ۱۳ سانتی‌متر ارتفاع داشت. در آن زمان سرعت خودروها کم بود؛ زیرا موتورها توان امروزی برای سرعت گرفتن را نداشتند، اما به همین نسبت قدرت سامانه ترمز هم کمتر بود. سرعت‌گیرها به‌صورت پراکنده و براساس وضعیت محلی ساخته می‌شدند و موضوع مهمی در شبکه ترافیک شهری محسوب نمی‌شدند، اما از نیمه قرن بیستم مطالعات علمی درباره سرعت‌گیرها شروع شد که در آن با محاسبات فیزیک و مکانیک، تأثیر مانعی مانند سرعت‌گیر را در حرکت خودروها محاسبه می‌کردند. با افزایش خودروهای شخصی و افزایش رفت‌وآمد در خیابان‌های مرکزی شهری که باعث تصادف می‌شد، سرعت‌گیرها هم بیشتر شدند. با ورود خودروهای الکتریکی به شهرها ممکن است روش‌های استفاده از سرعت‌گیر دگرگون شود.
دردسر برای ماشین های آتش نشانی و اورژانسسرعتگیرها برای وسایل نقلیه اضطراری مانند ماشین‌های آتش‌نشانی و اورژانس یک چالش به‌حساب می‌آیند. این خودروها که اغلب سنگین هستند روی هر سرعت‌گیری ۳ تا ۵ ثانیه متوقف می‌شوند و آمبولانس‌هایی که بیمار حمل می‌کنند باید برای جلوگیری از آسیب دیدن مجروحی که حمل می‌کنند، گاهی بیشتر از این توقف کنند. در کشورهایی که خودروهای امدادی استاندارد متفاوتی با خودروهای سواری دارند می‌توان فاصله‌های دقیقی را در سرعت‌گیرها ایجاد کرد که با فاصله محور چرخ‌های آمبولانس تطبیق داشته باشد و رانندگان با تجربه‌خودروهای امدادی بتوانند از این فاصله‌ها بدون کاهش شتاب عبور کنند. مواردی از این نوع در کانادا و آمریکا آزمایش شده است و معیار فاصله قطعات سرعت‌گیرها ۱۳۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی‌متر فاصله چرخ‌ها برای خودروهای شخصی است که با آمبولانس‌های آمریکایی سنگین تفاوت دارد. در استانداردهای خودروهای اروپایی چرخ‌های چپ و راست سواری شخصی فاصله کمتری نسبت به دیگر وسایل نقلیه دارند. از آنجا که هدف اصلی سرعت‌گیر کاهش سرعت خودروهای شخصی است، شهرداری‌های شهرهای بزرگ محاسباتی برای نصب سرعت‌گیر درنظر می‌گیرند تا بیش از همه بر خودروهای شخصی تأثیر بگذارد. با این حال استاندارد گسترده و قطعی در این‌باره وجود ندارد. برخی از خودروهای اضطراری مانند کامیون‌های امدادی آتش‌نشانی نیز در عقب ۲ محور چرخ دارند که این محاسبات را به هم می‌زند.
خطر سرعت گیر برای دوچرخه سواران و موتوری هاسرعتگیر برای کاهش شتاب موتورسیکلت مؤثر است، اما مطمئنا برای دوچرخه ساخته نشده است. به‌طور کلی وسایل نقلیه ۲ چرخ، هنگام عبور از سرعت‌گیر دچار عدم‌تعادل می‌شوند؛ به همین دلیل برای عبور این وسایل نقلیه، در میان برخی سرعت‌گیرها یک شیار خالی گذاشته می‌شود. مشکل دیگر این است که دوچرخه‌ها و موتورسیکلت‌ها برای عبور از این شیار باید مسیر حرکت خود را تغییر دهند که خودروهای دیگر انتظار این حرکت ناگهانی را ندارند و احتمال تصادف را زیاد می‌کند.
بیشتر بخوانید: انتقاد عضو شورای شهر تهران از تعداد زیاد سرعت‌گیرهای تهران | در شب عامل تصادف هستند
انواع سرعتگیرتصور بیشتر ما از سرعت‌گیر یک لایه آسفالت اضافی روی سطح خیابان یا قطعات پلاستیکی پیچ شده به سطح معبر است، اما سرعت‌گیرها انواع متفاوتی دارند که هریک برای کاربردهای جداگانه‌ای استفاده می‌شود.
سرعت‌گیرهای پهن یا speed bump با سرعت‌گیر معمولی تفاوت دارد. پهن بودن سطح آن باعث می‌شود که سروصدای ناشی از حرکت خودروها یا برخورد آنها به سرعت‌گیر معمولی کمتر شود. سرعت‌گیرهای پهن در مناطق مسکونی ساخته می‌شوند تا جریان ترافیک را کمتر کنند. سرعت‌گیرهای معمولی شتاب خودروهای سواری را به ۱۵ تا ۲۰ می‌رسانند، اما سرعت‌گیرهای پهن فشار کمتری به خودرو و سرنشینان می‌آورند و سرعت خودرو را ۲۵ تا ۳۵ کیلومتر پایین می‌آورند. با این‌حال سرعت‌گیرهای پهن در برخی نقاط تأثیر بهتری روی کندکردن جریان ترافیک دارند.
بالشتک‌های سرعت‌گیر یا speed cushions نوع دیگری از سرعت‌گیرها هستند که به‌صورت ورقه‌های لاستیکی بزرگ روی سطح خیابان نصب می‌شوند. این بالشتک‌ها معمولا ارتفاع زیادی ندارند، اما به‌دلیل تفاوت جنس با آسفالت و اصطکاک با تایر خودرو، راننده‌ها را وادار به کاهش سرعت می‌کنند. تفاوت بالشتک‌ها با سرعت‌گیرهای پهن این است که تمام عرض سواره‌رو را نمی‌پوشانند، اما به شکلی قرار می‌گیرند که چرخ‌های خودرو را درگیر می‌کنند. این ابزارها در مناطق مسکونی و پرتردد کاربرد خود را نشان می‌دهند. برای متمایز کردن رنگ سیاه بالشتک‌ها با آسفالت، روی آنها رنگ‌آمیزی می‌شود. بالشتک این امتیاز را دارد که به‌دلیل ارتفاع کم و سطح بیشتر، هرقدر وسیله نقلیه عبوری سنگین‌تر باشد، کمتر بر آن تأثیر می‌گذارد.
جدول‌های سرعت‌گیر یا Speed tables از همه انواع سرعت‌گیرها وسیع‌تر هستند، اما نکته متمایزکننده آنها این وسعت نیست. جدول‌های سرعت‌گیر سطح متغیری دارند. بخشی از سطح آنها با نوارها یا قطعات مربع‌شکل برجسته پوشانده شده و بخشی صاف است. هر ۴ چرخ خودروها در هنگام حرکت روی آنها قرار می‌گیرد و برای لحظاتی متوقف می‌شود. جدول‌های سرعت‌گیر کمتر در خیابان‌ها قرار داده می‌شود و رانندگان با محل آن آشنایی دارند. مهمترین کاربرد این نوع سرعت‌گیر ترکیب آن با خط عابرپیاده است که نوعی گذرگاه در عرض خیابان ایجاد می‌کند. این روش در استرالیا کاربرد دارد و آن را گذرگاه وامبت می‌نامند. وامبت حیوان کوچکی شبیه کوالاست که به جای درخت روی زمین زندگی و حرکت می‌کند.
نوارهای سرعت‌کاه که Rumble Strips نام دارند، شاید یک نوع سرعت‌گیر به شمار نیایند، اما برای کم‌کردن شتاب خودرو همراه با هشدار به راننده‌ها کاربرد دارند. این وسیله که در بزرگراه‌های درون‌شهری و جاده‌های بین‌شهری ایران هم به کارگرفته شده است، با ایجاد لرزش در یک محدوده بزرگ به راننده اخطار می‌دهد که از جاده منحرف شده است یا در پیچ‌های خطرناک قرار گرفته و ممکن است کنترل خودرو را از دست بدهد. بعضی از نوارهای سرعت‌کاه هم روی خطوط سفید کار گذاشته می‌شود تا خودروها به محض عبور از این خطوط با لرزش مواجه شوند. این نوارها را می‌توان با تراش‌دادن آسفالت نیز ایجاد کرد. تفاوت نوارهای سرعت‌کاه با سرعت‌گیرها این است که تأثیر خاصی بر شتاب وسیله نقلیه ندارند، اما راننده را از احتمال خطر در برخی نقاط بزرگراه آگاه و احتمال لغزش خودرو را هم کم می‌کند. این نوارها که اغلب از جنس ترکیبات پلاستیکی است و ارتفاع کمی دارد، آلودگی صوتی ایجاد می‌کند و برای نصب در مناطق مسکونی مناسب نیست. از طرف دیگر تعداد زیاد نوارهای سرعت‌کاه در یک محدوده باعث سخت‌تر شدن یخ‌زدگی‌های زمستانی و افزایش تصادف‌ها می‌شود و در درازمدت آسفالت را فرسوده می‌کند.
بیشتر بخوانید: خبر بد برای جلوبندی سازهای تهران | خداحافظی با سرعت گیرهای ساندویچی در پایتخت
وقتی سرعت گیر باعث ترک خوردن دیوار خانه ها شداهالی شهر چینگفورد در شرق لندن از سروصدای سرعت‌گیرها شکایت دارند. به نوشته نشریه تلگراف، ساکنان می‌گویند که سرعت‌گیرها نه فقط سروصدا ایجاد می‌کنند، بلکه باعث تولید لرزه‌هایی شده‌اند که در دیوارهای خانه‌ها ترک ایجاد کرده است و شب‌ها زمانی که خودروهای سنگین از روی آنها می‌گذرند، سقف‌های خانه‌های اطراف را به لرزش درمی‌آورند. این محدوده قبلا با تردد شدید اتوبوس و کامیون روبه‌رو بود. در مسیر حرکت آنها سرعت‌گیر نصب شد اما حالا سروصدا هم به مشکلات قبلی اضافه شده است. ابتدا کسی ادعای اهالی را باور نکرد اما تصاویری از ترک‌خوردن دیوار و سقف خانه‌ها منتشر شد که ادعای آنها را تأیید می‌کرد. در سال۲۰۲۲ شورای شهر برای کاهش شتاب خودروها ۷ سرعت‌گیر در مسیر نصب کرد. در آن زمان به‌نظر نمی‌آمد که موضوع سرعت‌گیرها تا این حد جنجالی شود. دلیل ترک‌خوردن دیوار و سقف خانه‌ها این بود که خیلی از خانه‌های قدیمی ۲ طبقه با سقف شیروانی سفالی، پی عمیق ندارند و روی کمتر از ۳۰ سانتی‌متر پی ساخته شده‌اند. هنگام ساخت، خاک محکم بود و همین مقدار پی کافی بود اما این خاک رسی حالا بر اثر ارتعاش ناشی از سرعت‌گیرها حرکت کرده است. برخی ساکنان هم از لرزش پنجره‌ها و تکان‌خوردن مبلمان خانه هنگام عبور اتوبوس‌ها خبر می‌دهند. اهالی می‌خواهند که به جای سرعت‌گیر از دوربین‌های کنترل سرعت استفاده شود و جریمه‌ها مانع از شتاب خودروها شود اما شورای شهر تردید دارد که ایجاد سرعت‌گیرهایی که در کشور کاملا رایج است، تا این حد آسیب‌رسان باشد. این سرعت‌گیرها درکاهش تصادف مؤثر بودند و آمار ۹۷ جراحت جدی بر اثر تصادف در سال۲۰۱۸ اکنون به ۷۰ مورد رسیده است. بنا به‌نظر وزارت حمل‌ونقل انگلیس، کم‌کردن سرعت از ۳۰ مایل در ساعت به ۲۰ مایل در ساعت، میزان مرگ‌ومیر جاده‌ای را ۴۰ درصد کم می‌کند.
خیابانی که از میانه چینگفورد می‌گذرد، بی‌شباهت به جاده‌های ترانزیتی پررفت‌وآمد نیست. شهروندانی که با خبرنگار دیلی‌میل صحبت کرده‌اند، برای سال‌های طولانی و بعضی ۵۰ سال در چینگفورد زندگی کرده‌اند و حالا می‌گویند که به‌دلیل سروصدای سرعت‌گیرها نمی‌توانند شب‌ها خواب آرامی داشته باشند.
آزمایش خودروهای برقی
مرسدس بنز در طرح ساخت و ارتقای خودروهای برقی ناهمواری‌های سطح خیابان ازجمله سرعت‌گیرها را آنالیز می‌کند. صنایع خودروسازی برای تولید محصولات برقی به‌شدت درگیر محاسبات برای کارایی بیشتر و مصرف کمتر انرژی هستند و همین هم باعث شده که ارزیابی‌های دقیق‌تری از سطح خیابان‌ها به عمل آورند. مرسدس بنز که قبلا تحقیقات مشابهی در اروپا انجام داده بود، در آمریکای شمالی شهر بوستون را برای این کار انتخاب کرده و خودروهای آزمایشی مجهز به حسگرهای متعدد را در آن به حرکت در آورده است. داده‌های به‌دست‌آمده از این تحقیقات نه فقط برای شرکت‌های خودروساز بلکه برای مدیران شهری هم دارای اهمیت است، زیرا نقشهای از پستی و بلندی‌های شهر به‌دست می‌دهد که قبلا ثبت نشده است. در شهر بوستون قبلا ناهمواری‌های سطح خیابان‌ها اندازه‌گیری شده بود و نتیجه به‌دست‌آمده نشان داد بیشتر این پستی‌وبلندی‌ها در جایی قرار دارد که محل عبور تاسیسات شهری است. این تطابق نشان می‌دهد خاک اطراف تاسیسات شهری نشست می‌کند یا جابه‌جا می‌شود که حفره‌هایی به‌وجود می‌آید، درحالی‌که قبلا به‌نظر می‌آمد سرعت‌گیرها مهمترین مانع در مسیرهای صاف خیابان هستند. ممکن است آزمایش‌های مرسدس بنز نتایج بیشتری را نشان دهد.
استانداردسازی همه سرعتگیرهاچندی قبل یک سازمان هندوستانی اعلام کرد که قصد دارد سرعت‌گیرهای غیراستاندارد را شناسایی کند. براساس استانداردی که سازمان پونا در نشریه هندوستان تایمز اعلام کرده است این سرعت‌گیرها باید ۱۰ سانتی‌متر ارتفاع داشته باشند و شتاب خودروها را تا ۲۵ کیلومتر بر ساعت کاهش دهند. ظاهرا کنگره جاده‌های هند قبلا در این باره معیارهایی را اعلام کرده بود؛ مانند اینکه هر سرعت‌گیر باید تمام عرض سواره‌رو را بپوشاند، اما مسیر جریان باران را مسدود نکند. همچنین باید ۴۰ متر قبل از سرعت‌گیر تابلوهای هشدار آن نصب شده باشد. سطح سرعت‌گیر با رنگ‌های سیاه و سفید رنگ‌آمیزی شود و تمام معایب عمرانی آن که در اثر فرسودگی به‌وجود می‌آید، اصلاح شده باشد. بعضی از سرعت‌گیرهایی که در سال‌های قبل از جنس آسفالت ساخته شده‌اند به‌تدریج تبدیل به چاله‌های آب شده‌اند.
طراحی اشتباه خیابانهاشهر لودهیانا بیشتر از شهرهای دیگر ایالت پنجاب هند با مشکل تصادف‌های رانندگی روبه‌روست. طراحی اولیه خیابان‌های شهر نادرست بوده و اصلاح آنها کار مشکلی است؛ اقداماتی مانند استقرار پلیس و نصب چراغ‌های راهنمایی خودکار هم نتوانسته مشکل را حل کند. بنا به خبری که تریبون ایندیا منتشر کرده است، اجبار استفاده از کلاه ایمنی برای موتورسواران و اخذ گواهینامه رانندگی برای خودروها، باعث شده میزان مرگ‌ومیر ناشی از تصادف ۴ درصد کاهش یابد که در مقابل آمار ۷۸ درصد مرگ ناشی از تصادف اهمیت زیادی ندارد. در شهرهای دیگر ایالت این آمار در حدود ۳۰ درصد است. اکنون ساخت سرعت‌گیر در نقاط مختلف شهر پیشنهاد شده است تا شاید با این روش بتوان سرعت خودروها و خسارات ناشی از آن را کاهش داد.
۱۰ هزار سرعتگیرطی ۲ ماه گذشته شهرداری دیترویت ۱۰ هزار سرعت‌گیر جدید در این شهر نصب کرد. این کار زمانی انجام شد که شتاب خودروها در بخشی‌هایی از شهر، مخصوصا نواحی مسکونی‌غربی به شدت زیاد شده بود. از ۵ سال قبل اعتراض ساکنان دیترویت به شتاب دیوانه‌وار خودروها شروع شد. طرح‌های مختلفی برای کاهش شتاب خودروهای سواری به اجرا درآمد، اما نتیجه‌بخش نبود و دست آخر شهرداری، سرعت‌گیرها را نصب کرد. بنا به آماری که شبکه سی‌بی‌اس منتشر کرده است در سال ۲۰۲۱ سرعت‌گیرهایی در برخی خیابان‌ها نصب شدند و تعداد تصادف‌ها ۳۶ درصد کم شد. نتیجه نصب سرعت‌گیرهای امسال هم مثبت بوده است و شهرداری قصد دارد این تعداد را به ۲۰ هزار برساند.
سرعت‌گیر کافی نیستدر شهر سامرویل ماساچوست تردد خودروهایی که از خیابان‌های فرعی برای دورزدن ترافیک استفاده می‌کنند برای ساکنان خطرساز شده است زیرا با شتاب زیاد از معبرهای باریک می‌گذرند. در سال‌های گذشته سرعت‌گیرهایی برای کاهش شتاب این خودروها در معابر نصب شده است. هدف از ایجاد سرعت‌گیرها آرامش بخشیدن به جریان ترافیک و کاهش مرگ‌ومیر ناشی از تصادف‌ها بیان شده بود. این دست‌اندازها تا حدی مؤثر بودند، اما شهرداری قصد دارد باز هم شتاب خودروها را کاهش دهد زیرا آمار تصادف‌ها همچنان زیاد است. یکی از ایده‌های مطرح شده، تبدیل چهارراه‌ها به میدان‌های کوچک با نصب یک مانع در نقطه مرکزی آنهاست. همه این طرح‌ها ابتدا به‌صورت آزمایشی اجرا می‌شوند تا نتیجه آن بررسی شود.
بررسی همه مواردنصب یا حذف سرعت‌گیرها در شهر کنوویچ در ایالت واشنگتن تبدیل به اختلاف نظری بین بخش‌های مختلف شهرداری شده است. در بخش شمالی مسیر، کنار دریاچه این شهر، تعدادی سرعت‌گیر وجود دارد که روزانه ۵ هزار خودرو از روی آنها می‌گذرند و دوربین‌های کنترل سرعت نشان می‌دهد که بیشتر آنها شتاب زیادی دارند. در نقشه‌های شهری، معابری که باید شتاب کنترل شده داشته باشند مشخص شده‌اند و بعد از ایجاد سرعت‌گیرها مشخص شد که برخی از آنها در خارج از نقشه قرار دارند؛ در نتیجه تعدادی از سرعت‌گیرها تخریب شدند. نظر ساکنان محلی هم باید لحاظ می‌شد. شورای شهر جلسه‌ای برای سرعت‌گیرها برگزار و محل هر کدام را جداگانه بررسی کرد. در آخر، رأی شورا این بود که ۶ سرعت‌گیر باید باقی بماند.
بیشتر بخوانید: آشنایی با نخستین قوانین راهنمایی و رانندگی در تهران
کد خبر 816928 منبع: همشهری آنلاین برچسب‌ها ترافیک - شهری پلیس راهور - شهر شهرداری راهنمايى و رانندگى خودرو مجله رانندگی شهر حمل و نقل شهریمنبع: همشهری آنلاین
کلیدواژه: ترافیک شهری پلیس راهور شهر شهرداری خودرو مجله رانندگی شهر حمل و نقل شهری ترک خوردن دیوار برای کاهش شتاب خودروهای شخصی سرعت گیرها سرعت خودروها شتاب خودروها سرعت گیرهایی سرعت گیر وسایل نقلیه سرعت گیر سرعت گیر سرعت گیر سرعت گیر سرعت خودرو سطح خیابان شتاب خودرو بالشتک ها خیابان ها شورای شهر روی آنها تصادف ها شده اند خانه ها چرخ ها نصب شد
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۳۲۲۷۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
روایت یک کارگردان از فیلمسازی در نوجوانی/ هیچ چیز جز گوشی موبایل لازم نیست
به گزارش قدس آنلاین، اولین دورهمی آسمونی‌ها در جشن ۱۰ سالگی فعالیت بادبوم ویژه فعالیت‌های سینمایی نوجوان‌ها در مجموعه‌های سینمایی و تلویزیونی، با حضور حمید امامی دبیر جشنواره و محمدرضا خردمندان کارگردان سینما و جمعی در خانه هنرمندان برگزار شد.
سید حمید امامی مدیر بادبوم به جمع هنروران نوجوان حاضر در جشن اشاره کرد و گفت: ما در این جمع قرار بود یک دورهمی ساده داشته باشیم اما کار گسترده شد و بخاطر محدودیت فضا نصف بچه‌هایی که قرار بود دعوت شوند، دعوت نشدند و انشالله دورهمی بعدی در ورزشگاه آزادی باشد.
موضوعات «آسمون» را مطابق با نوجوانان انتخاب کنیم
او به آغاز فعالیت بادبون در سال ۹۳_۱۳۹۲ پرداخت و از خانواده‌های بچه‌های عضو بادبوم قدردانی کرد و افزود: از تمام پدر و مادران بچه‌های عضو بادبوم بخاطر اینکه این سال‌ها با ما ساختند درحالی که بارها موقعیت بادبوم عوض شد، تشکر می‌کنیم.
دبیر جشنواره «آسمون» از آغاز یک جشنواره جدید خبر داد و ادامه داد: امروز آغاز رسمی جشنواره آسمون است؛ این جشنواره ویژه تولید محتوای برای بچه‌های ۹ تا ۱۸ سال است که جوایز بسیار ارزشمندی دارد و که آغاز رسمی آن با شماهایی است که در این مدت با ما بودند.
امامی با بیان اینکه موضوعات و جوایز و تمام جزئیات جشنواره در asemoonfest.ir آمده است، تاکید کرد: سعی شد موضوعاتی انتخاب شود که کاملا مربوط با نسل ضد و دهه هشتاد و نودی‌ها باشد چون می‌خواهیم ثابت کنیم نوجوان‌ها می‌توانند آینده خودشان را شکل بدهند.
برای فیلمسازی از خودتان شروع کنید
سپس، محمدرضا خردمندان کارگردان سینما در سخنانی نوجوانی را بهترین دوره زندگی هر فرد دانست و افزود: باید برای دوره نوجوانی به‌شدت تلاش کرد و اشتباه اینجا جایز است و حتما در بزرگسالی می‌توان از اندوخته‌های آن استفاد کرد.
او از تکرار تجربه در نوجوانی به‌عنوان یک توصیه یاد کرد و تاکید کرد: در نوجوانی باید بسیار تجربه کرد؛ این دوره فرصتی برای آزمون و خطاست و هیچ اشکالی ندارد و خطا کرد چراکه این تجارب مواد خام آینده خواهند شد تا از آنها استفاده مفید کرد.
این فیلمساز در توصیه‌هایی برای نوجوانانی که قصد دارند در عرصه فیلمسازی و بازیگری فعالیت کنند، گفت: من خودم در سینما کارم را با فیلم کوتاه و ارزان‌قیمت شروع کرده‌ام. به بچه‌هایی که می‌خواهند کارگردانی و بازیگری را در آینده دنبال کنند، توصیه می‌کنم از خودتان و تجارب و خاطرت‌تان شروع کنید؛ تمام آنچه که شما هستید و تجریه شخصی دارید و آن چیزهایی که هویت شماست برای شروع فیلمسازی به شما کمک خواهند کرد.
به اولین چیزی که نیاز دارید، ایده است
خردمندان از ایده به‌عنوان اولین مرحله برای فیلمسازی یاد کرد و گفت: یک فیلمساز و نویسنده اول چیزی که برای شروع نیاز دارد، ایده است. من در ابتدای راه یک توصیه دارم، به تجربیات شخصی خودتان رجوع کنید چون بهترین ایده فیلمسازی از خودتان و خاطرات شماست پس در خاطرات‌تان جستجو کنید که چه لحظاتی در زندگی دارید که شما را تحت تاثیر قرار داده و آن اتفاق را به خوبی می‌شناسید چوم همراه با رنج و حس غرور و ... است و نسبت به آن اطلاعات کامل دارید و همین‌ها قابلیت ساخت یک فیلم کوتاه را به شما خواهد داد چراکه به ابعاد آن اشراف دارید.
او به ذکر نمونه‌هایی از تجارب مشترک بچه‌ها پرداخت و عنوان کرد: درباره دوچرخه و شغل پدرتان و موضوعاتی که به‌خوبی آن را می‌شناسید، فیلم بسازید که جزئیات قابل لمس از آنها در ذهن داشته باشید که همگی برامده از تجربه شخصی شماست. همه فیلمسازان بزرگ اولین داستان و شعر و فیلم را از تجربه درونی و غنی شده خودشان ساخته‌اند. البته اینکه آیا این خاطرات به‌تنهایی برای ساخت فیلم کافی است، باید بگویم خیر! بلکه باید به آنها واقعیت و تخیل اضافه کنیم تا فیلم به یک اثر هنری تبدیل شود.
کارگردان "بیست و یک روز بعد" تجاربی از فیلمسازی خود را با نوجوان‌ها به اشتراک گذاشت و گفت: من وقتی نوجوان بودم در اوایل دهه ۷۰ یک همکلاسی داشتم که شرایط اقتصادی خوبی نداشت و همین موجب مشکلاتی می‌شد که مدیران مدرسه قصد داشتند او را اخراج کنند و این سوژه برای من محور یک داستان شد چون او را به‌خوبی می‌شناختم.من این داستان را با چاشنی تخیل نوشتم و چاپ شد و اولین تجربه نویسندگی من رقم خورد و من فهمیدم می‌توانم از خاطراتم داستان بنویسم. در ادامه من برای فیلمسازی از این روش استفاده کردم و فیلم "بیست و یک روز بعد" که قصه‌ی واقعی داشت با هدف حرکت به‌سمت درون مایه تخیل به آن آمیخته شد تا بتوانیم در فیلم حرفی داشته باشیم.
خردمندان خطاب به حاضرین گفت: توصیه می‌کنم تجربیات و خاطرات خودتان را درباره موضوعات و دوستانی که به‌شدت آنها را می‌شناسید را بنویسید که برای شما تولید داستان می‌کنند. به‌نظرم فیلم ساختن به‌شدت ارزان و آسان شده و هیچ چیز جز گوشی موبایل برای فیلمسازی لازم نیست و این امکاناتی است که در دست همگی قرار دارد.
او افزود: بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند باید ده برابر یک نقش را در زندگی روزمره خودشان بازی کرده باشند و ده‌ها قدم از یک تست بازیگری جلوتر باشند و یادبگیرند که تقلید کنند و افعال دیگران را شبیه‌سازی کنند و برای نقشهای مختلف شناسنامه درست کنند. مدل راه رفتن، حرف زدن و فکر کردن زندگی افراد و مشاغلی مثل نجار، بنا و پزشک را مرور کنند تا آماده همکاری با یک فیلم باشند.
ام فهد، زن مشهور عراقی کیست و چرا کشته شد؟